Lamborghini Miura

Οι επισκέπτες του σαλονιού αυτοκινήτου του Τορίνο το 1965 έμειναν έκπληκτοι μπροστά στο νέο δημιούργημα του Ferruccio Lamborghini, τη Miura. Το όνομά της ήταν εμπνευσμένο από τον Don Eduardo Miura ο οποίος εξέτρεφε ταύρους φημισμένους για την αγωνιστικότητα και την επιθετικότητά τους.

Ο -μέχρι πρότινος- κατασκευαστής τρακτέρ είχε κάνει την πρώτη του απόπειρα στο χώρο των επιβατικών αυτοκινήτων με την 350GT μόλις το 1963. Το αυτοκίνητο αυτό, όμως, δεν έμελλε να προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση στους ειδικούς, παρά τις υψηλές προδιαγραφές και τα 3.5 λίτρα του V12 που σχεδίασε ο Giotto Bizzarrani, παλιός μηχανικός της Ferrari. Έτσι, στη δεύτερη του προσπάθεια ο Ferrucio ήταν αποφασισμένος να καταπλήξει τους πάντες, κατασκευάζοντας ένα όχημα φτιαγμένο για να διαλύσει τον ανταγωνισμό της εποχής...

Στην πραγματικότητα, στην έκθεση του Τορίνο δεν παρουσιάστηκε ολόκληρο το αυτοκίνητο. Οι επισκέπτες της, όμως, είχαν τη δυνατότητα να θαυμάσουν το σασί και τη διάταξη που είχαν επιλέξει οι μηχανικοί. Ο κινητήρας, σχεδιασμένος από τον νεαρό μηχανικό Giampaolo Dallara, μεταφέρθηκε στο κέντρο, στα πρότυπα του Ford GT40. Σε αντίθεση, όμως, με το όχημα της Ford, o Dallara επέλεξε να τον τοποθετήσει εγκάρσια! Επίσης, το πεντατάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων βρίσκονταν δίπλα στον κινητήρα, με τον οποίο, μάλιστα, μοιράζονταν και το σύστημα λίπανσης!

Η ολοκλήρωση του έργου του Lamborghini και των ανθρώπων του ήρθε πέντε μήνες αργότερα, στην έκθεση Γενεύης του '66, όπου το σασί με την πρωτοποριακή διάταξη έδεσε αρμονικά με την επιβλητική και συναρπαστική -από κάθε γωνία- μορφή που έδωσε στο αμάξωμα ο 26χρονος Marcello Gandini του οίκου Bertone. Το ρύγχος ήταν μακρύ και χαμηλό, αφού δεν υπήρχε η ανάγκη της φιλοξενίας του ογκώδους κινητήρα και το όλο θέαμα μαρτυρούσε ακόμα και εν στάση τις εκρηκτικές επιδόσεις της πανέμορφης Miura. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι "βλεφαρίδες" στους προβολείς, ένα απ'τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Miura, που στην πραγματικότητα χρησίμευαν για την ψύξη των εμπρός φρένων.

Περνώντας στο εσωτερικό, η εικόνα ήταν εξίσου εντυπωσιακή! Η θέση οδήγησης βριίσκονταν λίγο ψηλότερα απ'το δάπεδο ενώ το σχεδόν οριζόντιο τριάκτινο μεταλλικό τιμόνι με τη δερμάτινη στεφάνη έφερε στο κέντρο του τον "Ταύρο", πάντα έτοιμο για μάχη! Ο πίνακας οργάνων με τα ολοστρόγγυλα όργανα θύμιζε κόκπιτ μαχητικού αεροσκάφους, ενώ τα "320" του κοντέρ και η ένδειξη "100" στο στροφόμετρο μαρτυρούσαν τις σχεδόν... εξωπραγματικές δυνατότητες του συνόλου. Χαρακτηριστική και η επιβλητική μεσαία κολόνα με την πληθώρα αναλογικών οργάνων, ενώ την παράσταση έκλεβε ο σφιχτός και ακριβής επιλογέας που σε προκαλούσε να τον οδηγήσεις με δύναμη και αποφασιστικότητα ανάμεσα στις μεταλλικές θυρίδες...

Η Miura μπήκε στην παραγωγή περίπου ένα χρόνο αργότερα, στις αρχές του 1967 και αμέσως κέρδισε το θαυμασμό όλων όσων είχαν την τύχη να βρεθούν στο τιμόνι της. Ο Dallara χρησιμοποίησε το μοτέρ των 3.5 λίτρων της 350GT αυξάνοντας τη χωρητικότητά του στα 3.9 λίτρα και ανεβάζοντας την ιπποδύναμη στους 350bhp. Η ανάρτηση περιελάμβανε διπλά ψαλίδια μπρος-πίσω και το "θηρίο" αναλάμβαναν να σταματήσουν τέσσερα δισκόφρενα. Το κοντέρ δε δίσταζε να φλερτάρει με τα 280km/h τη στιγμή που τα 100km/h έρχονταν σε 6 δευτερόλεπτα υπό τον εκκωφαντικό βρυχηθμό του V12... Αυτός ο συνδυασμος δύναμης και εξαιρετικής συμπεριφοράς στο δρόμο, λόγω και της κεντρομήχανης διάταξης, οδήγησε πολλούς να την χαρακτηρίσουν ως "το πρώτο υπεραυτοκίνητο του κόσμου"... κι ας πάλευε νυχθημερόν ο Enzo στο γειτονικό Maranello για την κατασκευή των δικών του αυτοκινήτων-ονείρων!

Tο 1969 η Miura –που αργότερα πήρε την κωδική ονομασία P400- έγινε Miura S και παράλληλα ο V12 απέκτησε ακόμα 25bhp!
Ήταν, όμως, το 1971 η χρονιά που παρουσιάστηκε η κορυφαία Lamborghini Miura, η SV. Η δύναμη της έφτασε τους 385 ίππους ενώ και οι διαστάσεις των τροχών αυξήθηκαν, με τον κινητήρα να γίνεται πιο λαίμαργος από ποτέ. Αυτό ώθησε τον Ferrucio Lamborghini να την εξοπλίσει προαιρετικά με ρεζερβουάρ 110 λίτρων!
Εξωτερικά η σημαντικότερη διαφοροποίηση σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις αφορούσε την απουσία των «βλεφαρίδων» στα εμπρός φώτα.

Πέρα, όμως, από αυτές τις εμφανείς διαφορές, η SV βελτιώθηκε και σε πολλά άλλα σημεία με βάση και τις παρατηρήσεις όσων οδήγησαν την Ρ400 και την Ρ400S. Η ακαμψία αυξήθηκε, το ρύγχος χαμήλωσε ελαφρά βελτιώνοντας την αεροδυναμική –ιδιαίτερα σε υψηλές ταχύτητες- ενώ για πρώτη φορά το κιβώτιο απέκτησε το δικό του σύστημα λίπανσης, ανεξάρτητο από αυτό του κινητήρα, γλιτώνοντας τον ιδιοκτήτη από ένα μόνιμο «πονοκέφαλο» που προκαλούσε στην P400 και στην P400S η υπερβολικά υψηλή κατανάλωση λαδιού. Ο οδηγός και ο τυχερός συνεπιβάτης, όμως, εξακολουθούσαν να υποφέρουν από τη θερμότητα που παρήγαγε ο V12 και η οποία περνούσε σχεδόν ατόφια στην καμπίνα. Λεπτομέρειες…


Οι συλλεκτικές…

P400 Jota

Το 1972 η υπ’ αριθμόν 747 Miura εξελίχθηκε από τον δοκιμαστή της Lamborghini Bob Wallace. O Ferrucio Lamborghini αναγκάστηκε να πουλήσει αυτή τη μοναδική Miura P400 Jota στα τέλη της δεκαετίας του ’70, λόγω σημαντικών οικονομικών προβλημάτων… Αυτό ήταν το τίμημα της κατασκευής ενός από τα σημαντικότερα «υπεραυτοκίνητα» του περασμένου αιώνα!

P400SVJ

Η φήμη της Jota εξαπλώθηκε γρήγορα στους φανατικούς φίλους της φίρμας, οι οποίοι σύντομα «απαίτησαν» τη δική τους P400 Jota. Πέντε οχήματα κατασκευάστηκαν, γνήσια αντίγραφα της Miura του Wallace, τα οποία έλαβαν την κωδική ονομασία SVJ. Ένα από αυτά αγοράστηκε από τον Σεϊχη του Ιράν, Reza Pahlevi, ο οποίος είχε ήδη στην κατοχή του μία SV!

Roadster

Μία ακόμη –κυριολεκτικά- μοναδική Miura ήταν και η Roadster (στην πραγματικότητα έμοιαζε με targa αλλά απουσίαζε η οροφή) η οποία, αφού παρήλασε σε διάφορα σαλόνια αυτοκινήτου, πουλήθηκε σε εταιρία που εμπορεύονταν μέταλλα και κατέληξε να χρησιμοποιείται ως εκθεσιακό μοντέλο…

P400SV Jota Targa

Το τέλος της Miura ήρθε το 1981 στην έκθεση Γενεύης με την P400SV Jota Targa. Το πρωτότυπο αυτό προορίζονταν να αποτελέσει τον προπομπό μιας περιορισμένης σειράς Miura Spider, που όμως ποτέ δεν πέρασε στην παραγωγή.

H Miura σε αριθμούς

Κινητήρας :
Διάταξη: Στο κέντρο
Κύλινδροι: V12 (60)
Χωρητικότητα: 3929cc
Ιπποδύναμη: 350bhp/7000rpm (P400)
375bhp/7700rpm (P400S)
385bhp/7850rpm (P400SV)
Κιβώτιο: Xειροκίνητο, πέντε σχέσεων
Μετάδοση: Πίσω
Ανάρτηση: εμπρός Διπλά ψαλίδια
πίσω Διπλά ψαλίδια
Φρένα: Δίσκοι
Τελική ταχύτητα: 274km/h (P400)
Επιτάχυνση 0-100km/h: 6sec



Αντί Επιλόγου…
Σήμερα, 30 χρόνια μετά την παρουσίασή της, η Miura φαντάζει -με την ψυχρή λογική- ένα ταχύτατο, θορυβώδες θηρίο, γεμάτο από αδυναμίες και ελαττώματα, απαράδεκτα για τη σύγχρονη αυτοκινητοβιομηχανία. Για τους εραστές του «πραγματικού αυτοκινήτου» ,όμως, η Lamborghini Miura παραμένει ένας μύθος, μια αφορμή για όνειρα, ένα όχημα ικανό να σε ταξιδέψει σε ιδανικές διαδρομές… ακόμη και μέσα από μια της φωτογραφία!

---------- Νεκτάριος-Λ  Α. (15/6/06) ----------